» جایگاه آموزش و پرورش در زمان هخامنشیان

از تربیت کودکان در دوره هخامنشی اطلاعات کمی در دست است. در دو سند عیلامی از تخت جمشید که در بیست و سومین سال سلطنتی داریوش اول (499 قبل از میلاد) تهیه شده است ، " این احتمال وجود دارد که پسران، خط میخی فارسی را می آموختند ، که احتمالاً این آموزش فقط توسط چند کاتب شناخته شده انجام میگرفت، زیرا نوشتن، بیشتر برای کتیبه های پیروزی سلطنتی مورد استفاده قرار می گرفت. حتی نجیب زادگان و کارمندان دولتی که از موقعیت بالایی برخوردار بودند ، بی سواد بودند و نوشتن هیچ نقشی در آموزش استاندارد فارسی نداشت. بنابراین پارسیان از كاتبان خارجی در دفتر دولت استفاده می كردند.

در منابع یونانی آمده است به گفته هرودوت ، پسران پارسی تا پنج سالگی اجازه حضور در محضر پدران خود را نداشتند. تا آن زمان آنها در میان زنان زندگی می کردند. آنها از پنج تا بیست سالگی در اسب سواری، تیراندازی با کمان و گفتن حقیقت، آموزش می دیدند. پارسیان، دروغگویی را بدترین تخلفات می دانستند، در حالی که مهارت در اسلحه نشان از مردانگی بود. گزنفون در Cyropaedia نوشت كه تا سن شانزده یا هفده سالگی فرزندان نجیب زاده های پارس در دربار سلطنتی پرورش می یافتند ، سوارکاری ، تیراندازی با كمان ، پرتاب نیزه و شكار را انجام می دادند. آنها همچنین در مورد عدالت ، اطاعت ، استقامت و خویشتنداری آموزش داده می شدند. بدیهی است ، جدا از راهنمایی های اخلاقی ، هدف آموزش، تولید سربازان کارآمد بود. ذکر شده است که شاهزادگان ایرانی در چهارده سالگی به چهار گروه برجسته منصوب میشدند، به ترتیب "عاقل ترین" ، "عادل ترین" ، "معتدل ترین" و "شجاع ترین" ، "که به ترتیب آنها را در پرستش خدایان ، دولت ، اعتدال ، و شجاعت آموزش میدادند.

تگ ها : تاریخ وقایع تاریخی نوشتن آموزش پارسی هخامنشیان پارسیان

۰ نظر / ۸۷۷ بازدید